Системаи Бобулӣ пас аз баркашида дар тарозуҳо дар рӯзи 27 апрел мувофиқи соати Исо дар Орион ба тақсим шудан маҳкум карда шуд ва "талаб" ёфт.^[1] Худи хамон руз рафик Н. дар назди Пантеон дар Рим чукурча кушода шуд сангҳои сангфаршҳои 2000-соларо ошкор мекунанд.^[2] Бо назардошти он, ки ин ҳодисаи ночиз нест замон ва он чиро, ки Пантеон ифода мекунад. Пайдо шудани ин чоҳ ҳушдори сахте аз ҷониби Худост. Гуноҳҳои Бобил ба ёди Худо омаданд ва тақсимшавӣ ва нобудшавии он наздик аст.^[3]

Пантеон, тавре ки аз номаш дар забони юнонӣ бармеояд, иншоотест, ки ба ҳама худоён бахшида шудааст ва ин ҷӯйбор дар машҳуртарини онҳо – Пантеони Рум – пеш аз он ки Худои ягонаи ҳақиқӣ гуфт: «Иҷро шуд!» пайдо шуд. чунон ки дар балои ҳафтуми Ваҳй навишта шудааст.^[4] Ин пантеони бутпарастӣ, ки дар асри ҳафтум ба калисо табдил ёфтааст, ба экуменизм баробар аст, ки идеологияи ғайрибиблиявиро дар мухолифати мустақим бо аҳкоми Қонуни Худо (назар ба дуюмаш тавассути бутпарастӣ) ифода мекунад ва ба воситаи ин ҳодисаи ғарқшуда, Ӯ хатари пайвастан бо дини бардурӯғро нишон медиҳад, ки ба зудӣ ба қаъри ғарқ хоҳанд афтод. Ҳама калисоҳои муташаккил ба ин тафаккури фиребанда афтодаанд ва аз ин рӯ ҳар як фарзанди самимии Худо бояд аз ҳам ҷудо шавад ва ба овози Исо садо диҳад:

Аз вай берун оед, эй қавми ман, то ки шарики гуноҳҳои вай нашавед ва ба балоҳои вай гирифтор нашавед. Зеро ки гуноҳҳои вай то ба осмон расидааст, ва Худо гуноҳҳои вайро ба ёд овардааст. (Ваҳй 18:4-5)

Дар наздикии Пантеон як обелиски мисрӣ ҷойгир аст, ки қаблан дар маъбади Ра ҷойгир шуда, ба Рум бурда шуда буд, муносибати байни ибодати Румӣ ва Мисрро нишон медиҳад ва ба мавзӯи экуменизм, ки дар он майдони хурди шаҳри Рум, Италия тасвир шудааст, саҳм гузоштааст. Чӣ бар хилофи равшани он чизе ки Худо мефармояд:

Ман Худованд Худои ту ҳастам, ки туро аз замини Миср, аз хонаи ғуломӣ берун овардаанд. Туро пеш аз ман худоёни дигар нахоҳӣ дошт. (Хуруҷ 20:2-3)

Шумораи зиёди худоҳо барои ибодат дар тамоми динҳои гуногун ихтироъҳои Шайтон мебошанд, ки барои худ, пешвои худоҳои козиб дар ҳама гуна шакл парастиш кардан мехоҳанд. Ягона ҳифозат аз афтодан ба он чоҳи кушод рӯйгардон шудан аз дурӯғи тафаккури ҳамаро фарогир ва «аз Худо битарс ва аҳкоми Ӯро риоят кардан» аст.^[5] Мо ба Худои Ҳай хизмат мекунем, ки «дар маъбадҳои бо даст сохташуда сокин нест».^[6] балки Худои наздик ва шахсе аст, ки ба воситаи Рӯҳи Худ дар халқи Худ сокин аст.^[7]

Рӯҳ дар ин соат бо одамон кӯшиш мекунад ва қарорҳо бо оқибатҳои абадӣ қабул карда мешаванд, зеро Ӯ барои ҳар як шахс ростӣ ва хаторо муқоиса мекунад. Донистани вақт ба кас имкон медиҳад, ки аҳамияти маънавии воқеаҳои дар ҷаҳон ба амаломадаро фаҳмад. Вақте ки дар соати Ӯ нуқтае қайд карда мешавад, боварӣ ҳосил кардан мумкин аст, ки нури Ӯ медурахшад, то фаҳмиши нақшаҳои шайтонро барои муҳофизати худ аз регҳои фиребгарӣ муҳофизат кунад.

Кушодани ин ҷӯйбор низ баёнгари ифшои аъмоли бад аст^[8] аз Бобил, ки барои он вай мегирад мукофоти дукарата аз муқаддасон.^[9] Пантеон ба калисои католикии румӣ табдил дода шуд ва ба Марями бокираи муқаддас ва шаҳидони он бахшида шуд. Мумкин аст 13^[10] дар соли 609-и милодӣ. Парастиши Мариан яке аз қалбакии шайтон аст ва бисёр одамон дар ин маврид фирефта шудаанд. Исо, вақте ки Шайтон Ӯро васваса кард, то ӯро эҳтиром кунад, ҷавоб дод:Навишта шудааст: "Худованд Худои худро парастиш кун ва танҳо Ӯро ибодат намо"."^[11]

Вақте ки ин маъбад ба ихтиёри калисо даромад, папа ёдгориҳои шаҳидонро ба он оварда, зери қурбонгоҳ гузошт,^[12] парастиши бутхоро давом дода, холо хамчун пантеони муқаддасон. Бутпарастӣ вайрон кардани Даҳ Аҳком аст,^[13] ва ин хатои барҷаста дар калисои Рум аст. Тааҷҷубовар нест, ки чаро дар саросари Рум, пайдоиши чунин чоҳҳо якбора афзоиш ёфтааст.^[14] Поёнҳои қадимии бутпарастӣ ба монанди сангҳои аслии 2000-солаи ғарқшавӣ кушода мешаванд. Гузашта аз ин, калисо ваҳшӣ алайҳи бақияи поки Худоро ба мисли бутпарастон идома дод ва ба ин васила бо онҳо муттаҳид шуда, дар гуноҳи хуни шаҳидон низ чизест, ки ин низоми Бобилӣ мукофоти муносиби худро гирифта истодааст, зеро «дар он хуни пайғамбарон, муқаддасон ва ҳама кушташудагон дар рӯи замин пайдо шудааст».^[15] Рӯҳҳои гаронбаҳое, ки дар Ваҳй 6 дида мешаванд, фарьёд мезананд, ки аз зери қурбонгоҳ мепурсанд: «Эй Худованд, муқаддас ва ҳақиқӣ, то ба кай ҳукм намекунӣ ва хуни моро аз сокинони рӯи замин намегирӣ?»^[16] аз ичрои талаби худ каноатманд мешаванд. Ҳатто ҳоло, Бобил шумораи шаҳидонро ба пуррагӣ пур мекунад, зеро вай дар ин бӯҳрони коронавирус идома дорад, то одамони одилтар аз вайро бигирад ва онҳоро болои ангиштсангҳои интизоми шаҳрвандӣ кашад. Аммо вай ба воситаи таъқибот ва марги ҷисмонӣ андаке боз либоси худро бо хуни муқаддасон олуда хоҳад кард.

Чуқури кушода ҳамчун ёдраскунандаи сарнавишти ниҳоии ҳамаи онҳое, ки бо омодагӣ ба маслиҳати Худо дар ин соат беэътиноӣ мекунанд. Ӯ халқи Худро даъват мекунад, ки ҷудо бошанд ва аз ҳар гуна ошуфтагии таълимот ва аъмоли бобилиён даст кашад, ки хилофи «Худованд чунин мегӯяд». Оё ту аз дасти он Худое бигирӣ, ки туро маҳкам нигоҳ дорад, то пойҳоят дар чоҳи дӯзах, ки барои шайтон ва фариштагонаш омода шудааст, лағжида нашаванд?^[17] Интихоби шумо!